ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္ဟာ ဘာတီမိုးျမိဳ႕ ဂၽြန္ေဟာပ္႔ကင္းေဆးရံုနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ရွိပါတယ္.. ေအာက္ထပ္မွာ ကၽြန္မတို႕မိသားစု ေနထိုင္ၾကျပီး အေပၚထပ္မွာေတာ႕ ေဆးရံုမွာ ေဆးလာကုသူေတြ အခန္းမရလို႕ အျပင္မွာ ေနရတဲ႕ လူနာေတြကို အငွားထားပါတယ္..
တစ္ရက္ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ႕… မိသားစုအတြက္ ညေနစာကို ျပင္ဆင္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ေလးမွာ တံခါးေခါက္သံ ခပ္တိုးတိုးေလး ထြက္ေပၚလာပါတယ္.. တံခါးကို သြားဖြင္႕လို႕ ၾကည္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ မသပ္မရပ္ အသြင္အျပင္နဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ၈ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလးေလာက္သာ ရွိႏိုင္မဲ႕ အရပ္အေမာင္းနဲ႕ တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ယင္ေနတဲ႕ အဖိုးအို တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. သူ႕မ်က္ႏွာဟာ အဖုအပိန္႕ေတြ အျပည္႕နဲ႕ အသားနီမ်ား လန္ေနျပီး ေၾကာက္လန္႕စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္..
“မဂၤလာညေနခင္းပါ” အဖိုးအိုထံကေန ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သံ ထြက္လာပါတယ္.. “ဒီတစ္ညအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းမ်ား ရႏိုင္မလားလို႕ လာစံုစမ္းတာပါ.. အဖိုးက ဒီမနက္မွာ အေရွ႕ဘက္ ပင္လယ္ကမ္းေျခက ရြာကေလးကေန ဒီေဆးရံုမွာ ေဆးကုသမႈု ခံယူဖို႕ ထြက္လာခဲ႕တာပါ. ရြာကို ျပန္မဲ႕ ဘတ္စ္ကားက ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွ ထြက္မွာမို႕ ညအိပ္စရာ တစ္ေနရာလိုေနလို႕ပါ. ” လို႕ ကၽြန္မကိုေျပာပါတယ္.. ဆက္လက္ျပီး သူေျပာျပတာက သူဟာ တစ္ညတာ တည္းခိုဖို႕အတြက္ အခန္းတစ္ခန္းကို ဒီေန႕ ေန႕လည္ေစာင္း ေလာက္ကတည္းက လိုက္လံ ရွာေဖြေနေၾကာင္းနဲ႕ ဘယ္မွာမွ အခန္းလြတ္မရခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္းပါ.. “ အဖိုး သိပါတယ္.. အဖိုးရဲ႕ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ဘယ္သူကမွ အခန္းတစ္ခန္း ငွားေပးခ်င္ၾကမယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါ .. ဆရာ၀န္ကလဲ အဖိုးရဲ႕ ေရာဂါကို ေဆးကုသမႈ ဆက္လက္ခံယူဖို႕ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္.. ” အဖိုးအိုစကားကို နားေထာင္ ေနရင္းက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာလည္း သူ႕ကို ညအိပ္လက္ခံဖို႕ကို တြန္႕ဆုတ္ေနမိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဆက္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ႕ အဖိုးအုိရဲ႕ စကားက ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သူ႕ကို ဂရုဏာ စိတ္ကေလး ျဖစ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္.. “ ဒီဆင္၀င္ေအာက္က ခံုတန္းေလးေပၚ အိပ္ခြင္႕ရရင္လဲ အဖိုးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ဘတ္စ္ကားက မနက္ေစာေစာထြက္မွာပါ… ဘယ္ေနရာမွာဘဲ အိပ္ခြင္႕ရရ အဖိုးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္ ” လို႕ ေျပာရွာပါတယ္..
ကၽြန္မကလဲ အိမ္အေပၚထပ္မွာ အခန္းလြတ္ မက်န္ေတာ႕ေပမဲ႕ သူ႕အတြက္ အိပ္စရာ တစ္ေနရာ စီစဥ္ေပးမဲ႕အေၾကာင္း နဲ႕ ခံုတန္းေလးေပၚ ခဏထိုင္ေစာင္႕ရင္း အနားယူဖို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္မလည္း အိမ္ထဲကို ျပန္၀င္လာျပီး ညစာကိစၥ ဆက္ျပီး စီစဥ္ပါတယ္.. ညစာအဆင္သင္႕ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုကို ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ ညစာစားဖို႕ ဖိတ္ေခၚေပမဲ႕ သူက ဗိုက္ျပည္႕ေနပါျပီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ျငင္းပါတယ္..
ညစာစားျပီးလို႕ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ သိမ္းဆည္းျပီးတဲ႕အခါ အဖိုးအိုနဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာဖို႔အတြက္ ခံုတန္းေလး ရွိရာကို ထြက္လာျပီး စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္.. စကားေျပာခ်ိန္က တိုေတာင္းေပမဲ႕ ကၽြန္မ သိခြင္႕ ရလိုက္တာက အဖိုးအိုဟာ လူပံုပန္းသ႑ာန္ ေသးငယ္ ေသာ္လည္း ျပည္႕၀တဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး အေကာင္းျမင္တဲ႕ အသိတရား ရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ႕ အေၾကာင္းကိုပါ.. သူဟာ တံငါသည္တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳသူျဖစ္ျပီး သူရဲ႕သမီးနဲ႕ သမက္ရယ္ ေျမးငါးေယာက္ရယ္ကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္.. သူ႕သမက္ဟာ မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ျပင္းထန္တဲ႕ ထိခိုက္ဒဏ္ရာတစ္ခုေၾကာင္႕ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ႕ ဒုကၡိတ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရ ပါတယ္တဲ႕..
ကၽြန္မက သူ႕ကို “အဖိုးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ မိသားစုဦးေရ အမ်ားၾကီးကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရတာ ပင္ပန္းတယ္ မထင္ဘူးလား.. ျပီးေတာ႕ ခုလို ေရာဂါျဖစ္လာတာေရာ စိတ္မညစ္မိဘူးလား” လို႕ ေမးမိပါတယ္.. အဖိုးက “ သမီးရယ္ လူဆိုတာ အျမဲတမ္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနမွ၊ အခက္အခဲေတြရွိေနမွ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပိုျပီး ပီျပင္ ေလးနက္လာတာေလ.. လြယ္လြယ္ကူကူ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြကို အသံုးခ်ဖို႕ အခြင္႕အေရး ဘယ္ရွိေတာ႕မွာလဲ… ျပီးေတာ႕ အဖိုးအတြက္ ဒီလို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ဖို႕ ခြန္အားေတြ ေပးထားတဲ႕ ဒီေလာကၾကီးကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ.. အဖိုးရဲ႕ သမက္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ဦးေတာ႕ေတာင္ သူ႕မွာ ဒီလို အခြင္႕အေရး မရွိႏိုင္ေတာ႕ဘူး… အဖိုးမွာေတာ႕ အခြင္႕အေရးေတြ ရွိေနေသးတယ္.. ဒီအခြင္႕အေရးေတြကို အသံုးခ်ခြင္႕ရေနတဲ႕အတြက္လည္း ၀မ္းေျမာက္ေနရပါတယ္.. အဖိုးမွာ အခုျဖစ္ေနတဲ႕ ေရာဂါအတြက္လည္း စိတ္ညစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ျဖစ္လာတဲ႕ အေျခအေနကို အေကာင္းဆံုး ရင္ဆိုင္ဖို႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျပင္ဆင္ထားျပီးပါျပီ ”
အဖိုးအိုဟာ သူ႕ဘ၀အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနေပမဲ႕လို႕ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာေနတာ မဟုတ္သလို ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြေနရတဲ႕ သူ႕ဘ၀အတြက္၊ သူ႕ ကံမေကာင္းမႈအတြက္ သူ႕မွာရရွိလာတဲ႕ အနာေရာဂါ အတြက္လည္း ျပစ္တင္ ညီးတြားေနတာမ်ိဳး၊ နာက်င္ ခံစားေနရဟန္မ်ိဳး လံုး၀ကို မရွိဘဲ ပကတိ ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်စြာနဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ေက်နပ္ေနတဲ႕ သူတစ္ဦးရဲ႕ ေလသံနဲ႕သာ ေျပာဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. .. ေလာကၾကီးကိုလဲ သူ႕ဘ၀ကို ဆက္လက္ ရုန္းကန္ႏိုင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ၊ အခြင္႕အေရးေတြ ေပးတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္မိေၾကာင္း ထည္႕ေျပာပါတယ္.. အဖိုးအိုနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက သူ႕ဆီက စိတ္အၾကည္ဓာတ္ေလး ကူးစက္လာျပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ခြန္အားတစ္ခုခု ရရွိလာမိတယ္လို႕ ထင္လာပါတယ္.. သိပ္ကို အတုယူစရာေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေလးပါဘဲ.. ဒီလို အဖိုးအိုတစ္ေယာက္မွာ ခုလိုေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ထားေလးနဲ႕ အသိတရားေလးေတြ ရွိေနတာ ဘယ္သူက သိႏိုင္မွာလဲေနာ္…
ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕ အဖိုးအိုအတြက္ အိပ္ရာတစ္ခုကို ကေလးေတြရဲ႕ အခန္းမွာ ျပင္ဆင္ ေပးလိုက္ပါတယ္.. မနက္ခင္း အိပ္ရာက ကၽြန္မႏိုးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုဟာ သူအိပ္ခဲ႕တဲ႕ အိပ္ယာေလးကို သပ္ရပ္စြာေခါက္သိမ္းထားျပီး အျပင္ဘက္က ခံုတန္းေလးမွာ သြားေရာက္ထိုင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္. မနက္စာစားဖို႕ ေခၚေတာ႕လဲ အခုဘဲ ဘတ္စ္ကားမွီေအာင္ သြားမွာျဖစ္လို႕ မစားေတာ႕ေၾကာင္း ျငင္းပယ္လိုက္ျပီး ထြက္ခြာဖို႕ ျပင္ဆင္ပါေတာ႕တယ္.. မသြားခင္ေလးမွာ သူက ကၽြန္မကို ယဥ္ေက်းစြာ စကားဆိုပါတယ္.. ေနာင္ခါေတြမွာ သူ ေဆးကုသမႈခံယူဖို႕ လာတဲ႕အခ်ိန္တိုင္း ဒီအိမ္ေလးမွာ ခုလို တစ္ညတာ တည္းခိုခြင္႕ ေပးႏိုင္ပါမလားလို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ သူဆက္ေျပာတာက “အဖိုးအေနနဲ႕ သမီးတို႕မိသားစုကို ဒုကၡေပးသလို ျဖစ္မွာလဲစိုးပါတယ္.. သမီးရဲ႕ကေလးေတြက အဖိုးကို ကိုယ္႕အိမ္ ကိုယ္႕ယာမွာ ေနထိုင္ရတဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ေပးႏိုင္ခဲ႕တယ္.. အဖိုးက ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အဖိုးမ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ကေလးေတြ ထိတ္လန္႕မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ကေလးေတြက သတိထားမိပံုေတာင္ မရခဲ႕ဘူး အဖိုးကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ဆက္ဆံခဲ႕တယ္.. ” လို႕ ေျပာပါတယ္.. ကၽြန္မကလဲ အဖိုးကို ေနာင္မ်ားမွာလဲ လာေရာက္ တည္းခိုႏိုင္ပါေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သူေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္က မနက္ ရနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕အိမ္အတြက္ အဖိုးအို ယူလာတဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြက ငါးအၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ကၽြန္မျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ ကမာေကာင္ (ေယာက္သြား) တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ျဖစ္ပါတယ္.. သူက ဒီမနက္ ထြက္မလာခင္ေလးတင္မွ ဖမ္းလို႕ရခဲ႕တာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရွိေနေသးေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္.. ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည္႕မိပါတယ္.. သူဒီကို မနက္ ၇နာရီေလာက္ ေရာက္လာဖို႕အတြက္ဆိုရင္ သူေနတဲ႕ ေနရာကေန ဘတ္စ္ကားဟာ မနက္၄နာရီ ထြက္စီးရပါ လိမ္႕မယ္.. အိုး… ဘုရားေရ ကၽြန္မတို႕ကို ခုလိုေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ မနက္ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားထျပီး ဒီငါးေတြ၊ ကမာေကာင္ ေတြကို သူဖမ္းခဲ႕တာပါလိမ္႕…
အဲဒီႏွစ္အတြင္းမွာ သူဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတတ္ျပီး ေရာက္တိုင္းလည္း အိမ္မွာ ညအိပ္ တည္းခိုတတ္ပါတယ္.. သူေရာက္လာတဲ႕အၾကိမ္တိုင္းလည္း ငါး၊ ကမာ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ျခံကထြက္တဲ႕ အသီးအရြက္ တစ္ခုခု စတာေတြ တစ္ခါမွ မပါတဲ႕အခါဆိုတာ မရွိခဲ႕ဖူးပါ.. လူကိုယ္တိုင္ ေရာက္မလာတဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း စာတုိက္ကေန လတ္ဆတ္တဲ႕ ငါး ၊ကမာ၊ စသည္မ်ားနဲ႕ သူ႕ျခံထြက္ ဟင္းႏုနယ္ရြက္၊ ကိုက္လန္ရြက္ အစရွိသည္ တို႕ကိုလည္း သန္႕စင္စြာ ေဆးေၾကာျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးကာ အထူးအျမန္ ေခ်ာပို႕စံနစ္နဲ႕ မၾကာခန ပို႕ေပးတတ္ပါတယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႕ အဖိုးအိုေနတဲ႕အရပ္နဲ႕ စာတိုက္ရွိတဲ႕ေနရာဟာ၃မိုင္ တိတိကြာေ၀းျပီး အဲဒီကို ေရာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သြားရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ ခုလို အျမန္ေခ်ာပို႕ စနစ္နဲ႔ ပို႕တဲ႕အတြက္ ပို႕ခေငြကို ပံုမွန္နႈန္းထက္ ၂ဆတိတိ ေပးရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပါတယ္.. သူလာတိုင္းလဲ ကၽြန္မတို႕အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ယူမလာဖို႕ အျမဲတမ္း ေျပာေပမဲ႕လို႕ ေျပာတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ အဖိုးအိုဟာ ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္နဲ႕ နားေထာင္ေနတတ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း လက္ေဆာင္ေတြ ပါလာတတ္ျမဲ ျဖစ္ပါတယ္..
သူညအိပ္ျပီးလို႕ ျပန္သြားတဲ႕ မနက္ခင္းဆို အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေရာက္လာတတ္ျပီး ကၽြန္မတို႕ မိသားစုကို ၀ိုင္းေျပာၾကပါတယ္.. “ညတုန္းက ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုကို မင္းတို႕က ညအိပ္ လက္ခံခဲ႕တယ္ေပါ႕.. သူ႕ေၾကာင္႕ မင္းတို႕ရဲ႕ အခန္းကိုငွားသူေတြ မငွားခ်င္ေတာ႕ဘဲ လူေတြနည္းသြားမယ္ ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား တဲ႔” သူ႕ေၾကာင္႕ အခန္းငွားသူေတြ ေလွ်ာ႕နည္းမယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာင္း ဟုတ္ပါလိမ္႕မယ္.. ဒါေပမဲ႕ သူတို႕ေတြသာ ဒီအဖိုးအိုနဲ႕ ေတြ႔ခြင္႕ရျပီး သူနဲ႕သာ စကားေျပာခြင္႕ရလိုက္ၾကရင္ သူတို႕ခံစားေနရတဲ႕ ေရာဂါ ေ၀ဒနာေတြကို ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘဲ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရင္ဆိုင္ဖို႕ အင္အားနဲ႕ အသိတရားေတြ ရရွိလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစု တစ္ခုလံုးကေတာ႕ သူနဲ႕သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင္႕ရလိုက္တာ အရမ္းကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္မိၾကပါတယ္..
သူ႕ဆီကေန ကၽြန္မတို႕ ရလိုက္တဲ႕ အသိတရားေလးက ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးတဲ႕ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းတရား ေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕လာပါေစ ေလာကၾကီးကို အျပစ္မတင္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရင္ဆိုင္တတ္တဲ႕ သင္ခန္းစာ ေကာင္းေလးပါ..ဒါဟာ လူတိုင္းလက္ခံက်င္႕သံုးႏိုင္ဖို
——————————————————————————————
လူတိုင္းဟာ အဖိုးအိုလို ျပည္႕၀တဲ႕စိတ္ႏွလံုးနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ခြင္႕ရၾကမယ္ဆို သိပ္ေကာင္းမွာပါဘဲရွင္.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ေမြးရာပါ အရည္အခ်င္း တစ္ခုအေနနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကေပမဲ႕ အခ်ိဳ႕ လူေတြက်ေတာ႕ သူတစ္ပါးဆီက ျပန္လည္ေ၀မွ်လို႕ ရရွိလာတဲ႕ အသိတရားမ်ားကို လက္ခံ ယူတတ္ၾကပါတယ္.. ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဖိုးအိုမွာ ရွိေနတဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ အသိတရား ေကာင္းေလးေတြကို လူတိုင္း လက္ခံက်င္႕သံုးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီးဟာ အခုထက္ေတာ႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလာလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္..
တစ္ရက္ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ႕… မိသားစုအတြက္ ညေနစာကို ျပင္ဆင္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ေလးမွာ တံခါးေခါက္သံ ခပ္တိုးတိုးေလး ထြက္ေပၚလာပါတယ္.. တံခါးကို သြားဖြင္႕လို႕ ၾကည္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ မသပ္မရပ္ အသြင္အျပင္နဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ၈ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလးေလာက္သာ ရွိႏိုင္မဲ႕ အရပ္အေမာင္းနဲ႕ တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ယင္ေနတဲ႕ အဖိုးအို တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. သူ႕မ်က္ႏွာဟာ အဖုအပိန္႕ေတြ အျပည္႕နဲ႕ အသားနီမ်ား လန္ေနျပီး ေၾကာက္လန္႕စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္..
“မဂၤလာညေနခင္းပါ” အဖိုးအိုထံကေန ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သံ ထြက္လာပါတယ္.. “ဒီတစ္ညအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းမ်ား ရႏိုင္မလားလို႕ လာစံုစမ္းတာပါ.. အဖိုးက ဒီမနက္မွာ အေရွ႕ဘက္ ပင္လယ္ကမ္းေျခက ရြာကေလးကေန ဒီေဆးရံုမွာ ေဆးကုသမႈု ခံယူဖို႕ ထြက္လာခဲ႕တာပါ. ရြာကို ျပန္မဲ႕ ဘတ္စ္ကားက ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွ ထြက္မွာမို႕ ညအိပ္စရာ တစ္ေနရာလိုေနလို႕ပါ. ” လို႕ ကၽြန္မကိုေျပာပါတယ္.. ဆက္လက္ျပီး သူေျပာျပတာက သူဟာ တစ္ညတာ တည္းခိုဖို႕အတြက္ အခန္းတစ္ခန္းကို ဒီေန႕ ေန႕လည္ေစာင္း ေလာက္ကတည္းက လိုက္လံ ရွာေဖြေနေၾကာင္းနဲ႕ ဘယ္မွာမွ အခန္းလြတ္မရခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္းပါ.. “ အဖိုး သိပါတယ္.. အဖိုးရဲ႕ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ဘယ္သူကမွ အခန္းတစ္ခန္း ငွားေပးခ်င္ၾကမယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါ .. ဆရာ၀န္ကလဲ အဖိုးရဲ႕ ေရာဂါကို ေဆးကုသမႈ ဆက္လက္ခံယူဖို႕ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္.. ” အဖိုးအိုစကားကို နားေထာင္ ေနရင္းက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာလည္း သူ႕ကို ညအိပ္လက္ခံဖို႕ကို တြန္႕ဆုတ္ေနမိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဆက္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ႕ အဖိုးအုိရဲ႕ စကားက ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သူ႕ကို ဂရုဏာ စိတ္ကေလး ျဖစ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္.. “ ဒီဆင္၀င္ေအာက္က ခံုတန္းေလးေပၚ အိပ္ခြင္႕ရရင္လဲ အဖိုးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ဘတ္စ္ကားက မနက္ေစာေစာထြက္မွာပါ… ဘယ္ေနရာမွာဘဲ အိပ္ခြင္႕ရရ အဖိုးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္ ” လို႕ ေျပာရွာပါတယ္..
ကၽြန္မကလဲ အိမ္အေပၚထပ္မွာ အခန္းလြတ္ မက်န္ေတာ႕ေပမဲ႕ သူ႕အတြက္ အိပ္စရာ တစ္ေနရာ စီစဥ္ေပးမဲ႕အေၾကာင္း နဲ႕ ခံုတန္းေလးေပၚ ခဏထိုင္ေစာင္႕ရင္း အနားယူဖို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္မလည္း အိမ္ထဲကို ျပန္၀င္လာျပီး ညစာကိစၥ ဆက္ျပီး စီစဥ္ပါတယ္.. ညစာအဆင္သင္႕ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုကို ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ ညစာစားဖို႕ ဖိတ္ေခၚေပမဲ႕ သူက ဗိုက္ျပည္႕ေနပါျပီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ျငင္းပါတယ္..
ညစာစားျပီးလို႕ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ သိမ္းဆည္းျပီးတဲ႕အခါ အဖိုးအိုနဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာဖို႔အတြက္ ခံုတန္းေလး ရွိရာကို ထြက္လာျပီး စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္.. စကားေျပာခ်ိန္က တိုေတာင္းေပမဲ႕ ကၽြန္မ သိခြင္႕ ရလိုက္တာက အဖိုးအိုဟာ လူပံုပန္းသ႑ာန္ ေသးငယ္ ေသာ္လည္း ျပည္႕၀တဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး အေကာင္းျမင္တဲ႕ အသိတရား ရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ႕ အေၾကာင္းကိုပါ.. သူဟာ တံငါသည္တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳသူျဖစ္ျပီး သူရဲ႕သမီးနဲ႕ သမက္ရယ္ ေျမးငါးေယာက္ရယ္ကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္.. သူ႕သမက္ဟာ မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ျပင္းထန္တဲ႕ ထိခိုက္ဒဏ္ရာတစ္ခုေၾကာင္႕ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ႕ ဒုကၡိတ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရ ပါတယ္တဲ႕..
ကၽြန္မက သူ႕ကို “အဖိုးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ မိသားစုဦးေရ အမ်ားၾကီးကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရတာ ပင္ပန္းတယ္ မထင္ဘူးလား.. ျပီးေတာ႕ ခုလို ေရာဂါျဖစ္လာတာေရာ စိတ္မညစ္မိဘူးလား” လို႕ ေမးမိပါတယ္.. အဖိုးက “ သမီးရယ္ လူဆိုတာ အျမဲတမ္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနမွ၊ အခက္အခဲေတြရွိေနမွ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပိုျပီး ပီျပင္ ေလးနက္လာတာေလ.. လြယ္လြယ္ကူကူ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြကို အသံုးခ်ဖို႕ အခြင္႕အေရး ဘယ္ရွိေတာ႕မွာလဲ… ျပီးေတာ႕ အဖိုးအတြက္ ဒီလို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ဖို႕ ခြန္အားေတြ ေပးထားတဲ႕ ဒီေလာကၾကီးကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ.. အဖိုးရဲ႕ သမက္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ဦးေတာ႕ေတာင္ သူ႕မွာ ဒီလို အခြင္႕အေရး မရွိႏိုင္ေတာ႕ဘူး… အဖိုးမွာေတာ႕ အခြင္႕အေရးေတြ ရွိေနေသးတယ္.. ဒီအခြင္႕အေရးေတြကို အသံုးခ်ခြင္႕ရေနတဲ႕အတြက္လည္း ၀မ္းေျမာက္ေနရပါတယ္.. အဖိုးမွာ အခုျဖစ္ေနတဲ႕ ေရာဂါအတြက္လည္း စိတ္ညစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ျဖစ္လာတဲ႕ အေျခအေနကို အေကာင္းဆံုး ရင္ဆိုင္ဖို႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျပင္ဆင္ထားျပီးပါျပီ ”
အဖိုးအိုဟာ သူ႕ဘ၀အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနေပမဲ႕လို႕ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာေနတာ မဟုတ္သလို ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြေနရတဲ႕ သူ႕ဘ၀အတြက္၊ သူ႕ ကံမေကာင္းမႈအတြက္ သူ႕မွာရရွိလာတဲ႕ အနာေရာဂါ အတြက္လည္း ျပစ္တင္ ညီးတြားေနတာမ်ိဳး၊ နာက်င္ ခံစားေနရဟန္မ်ိဳး လံုး၀ကို မရွိဘဲ ပကတိ ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်စြာနဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ေက်နပ္ေနတဲ႕ သူတစ္ဦးရဲ႕ ေလသံနဲ႕သာ ေျပာဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. .. ေလာကၾကီးကိုလဲ သူ႕ဘ၀ကို ဆက္လက္ ရုန္းကန္ႏိုင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ၊ အခြင္႕အေရးေတြ ေပးတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္မိေၾကာင္း ထည္႕ေျပာပါတယ္.. အဖိုးအိုနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက သူ႕ဆီက စိတ္အၾကည္ဓာတ္ေလး ကူးစက္လာျပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ခြန္အားတစ္ခုခု ရရွိလာမိတယ္လို႕ ထင္လာပါတယ္.. သိပ္ကို အတုယူစရာေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေလးပါဘဲ.. ဒီလို အဖိုးအိုတစ္ေယာက္မွာ ခုလိုေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ထားေလးနဲ႕ အသိတရားေလးေတြ ရွိေနတာ ဘယ္သူက သိႏိုင္မွာလဲေနာ္…
ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕ အဖိုးအိုအတြက္ အိပ္ရာတစ္ခုကို ကေလးေတြရဲ႕ အခန္းမွာ ျပင္ဆင္ ေပးလိုက္ပါတယ္.. မနက္ခင္း အိပ္ရာက ကၽြန္မႏိုးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုဟာ သူအိပ္ခဲ႕တဲ႕ အိပ္ယာေလးကို သပ္ရပ္စြာေခါက္သိမ္းထားျပီး အျပင္ဘက္က ခံုတန္းေလးမွာ သြားေရာက္ထိုင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္. မနက္စာစားဖို႕ ေခၚေတာ႕လဲ အခုဘဲ ဘတ္စ္ကားမွီေအာင္ သြားမွာျဖစ္လို႕ မစားေတာ႕ေၾကာင္း ျငင္းပယ္လိုက္ျပီး ထြက္ခြာဖို႕ ျပင္ဆင္ပါေတာ႕တယ္.. မသြားခင္ေလးမွာ သူက ကၽြန္မကို ယဥ္ေက်းစြာ စကားဆိုပါတယ္.. ေနာင္ခါေတြမွာ သူ ေဆးကုသမႈခံယူဖို႕ လာတဲ႕အခ်ိန္တိုင္း ဒီအိမ္ေလးမွာ ခုလို တစ္ညတာ တည္းခိုခြင္႕ ေပးႏိုင္ပါမလားလို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ သူဆက္ေျပာတာက “အဖိုးအေနနဲ႕ သမီးတို႕မိသားစုကို ဒုကၡေပးသလို ျဖစ္မွာလဲစိုးပါတယ္.. သမီးရဲ႕ကေလးေတြက အဖိုးကို ကိုယ္႕အိမ္ ကိုယ္႕ယာမွာ ေနထိုင္ရတဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ေပးႏိုင္ခဲ႕တယ္.. အဖိုးက ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အဖိုးမ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ကေလးေတြ ထိတ္လန္႕မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ကေလးေတြက သတိထားမိပံုေတာင္ မရခဲ႕ဘူး အဖိုးကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ဆက္ဆံခဲ႕တယ္.. ” လို႕ ေျပာပါတယ္.. ကၽြန္မကလဲ အဖိုးကို ေနာင္မ်ားမွာလဲ လာေရာက္ တည္းခိုႏိုင္ပါေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သူေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္က မနက္ ရနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕အိမ္အတြက္ အဖိုးအို ယူလာတဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြက ငါးအၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ကၽြန္မျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ ကမာေကာင္ (ေယာက္သြား) တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ျဖစ္ပါတယ္.. သူက ဒီမနက္ ထြက္မလာခင္ေလးတင္မွ ဖမ္းလို႕ရခဲ႕တာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရွိေနေသးေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္.. ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည္႕မိပါတယ္.. သူဒီကို မနက္ ၇နာရီေလာက္ ေရာက္လာဖို႕အတြက္ဆိုရင္ သူေနတဲ႕ ေနရာကေန ဘတ္စ္ကားဟာ မနက္၄နာရီ ထြက္စီးရပါ လိမ္႕မယ္.. အိုး… ဘုရားေရ ကၽြန္မတို႕ကို ခုလိုေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ မနက္ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားထျပီး ဒီငါးေတြ၊ ကမာေကာင္ ေတြကို သူဖမ္းခဲ႕တာပါလိမ္႕…
အဲဒီႏွစ္အတြင္းမွာ သူဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတတ္ျပီး ေရာက္တိုင္းလည္း အိမ္မွာ ညအိပ္ တည္းခိုတတ္ပါတယ္.. သူေရာက္လာတဲ႕အၾကိမ္တိုင္းလည္း ငါး၊ ကမာ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ျခံကထြက္တဲ႕ အသီးအရြက္ တစ္ခုခု စတာေတြ တစ္ခါမွ မပါတဲ႕အခါဆိုတာ မရွိခဲ႕ဖူးပါ.. လူကိုယ္တိုင္ ေရာက္မလာတဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း စာတုိက္ကေန လတ္ဆတ္တဲ႕ ငါး ၊ကမာ၊ စသည္မ်ားနဲ႕ သူ႕ျခံထြက္ ဟင္းႏုနယ္ရြက္၊ ကိုက္လန္ရြက္ အစရွိသည္ တို႕ကိုလည္း သန္႕စင္စြာ ေဆးေၾကာျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးကာ အထူးအျမန္ ေခ်ာပို႕စံနစ္နဲ႕ မၾကာခန ပို႕ေပးတတ္ပါတယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႕ အဖိုးအိုေနတဲ႕အရပ္နဲ႕ စာတိုက္ရွိတဲ႕ေနရာဟာ၃မိုင္ တိတိကြာေ၀းျပီး အဲဒီကို ေရာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သြားရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ ခုလို အျမန္ေခ်ာပို႕ စနစ္နဲ႔ ပို႕တဲ႕အတြက္ ပို႕ခေငြကို ပံုမွန္နႈန္းထက္ ၂ဆတိတိ ေပးရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပါတယ္.. သူလာတိုင္းလဲ ကၽြန္မတို႕အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ယူမလာဖို႕ အျမဲတမ္း ေျပာေပမဲ႕လို႕ ေျပာတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ အဖိုးအိုဟာ ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္နဲ႕ နားေထာင္ေနတတ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း လက္ေဆာင္ေတြ ပါလာတတ္ျမဲ ျဖစ္ပါတယ္..
သူညအိပ္ျပီးလို႕ ျပန္သြားတဲ႕ မနက္ခင္းဆို အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေရာက္လာတတ္ျပီး ကၽြန္မတို႕ မိသားစုကို ၀ိုင္းေျပာၾကပါတယ္.. “ညတုန္းက ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုကို မင္းတို႕က ညအိပ္ လက္ခံခဲ႕တယ္ေပါ႕.. သူ႕ေၾကာင္႕ မင္းတို႕ရဲ႕ အခန္းကိုငွားသူေတြ မငွားခ်င္ေတာ႕ဘဲ လူေတြနည္းသြားမယ္ ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား တဲ႔” သူ႕ေၾကာင္႕ အခန္းငွားသူေတြ ေလွ်ာ႕နည္းမယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာင္း ဟုတ္ပါလိမ္႕မယ္.. ဒါေပမဲ႕ သူတို႕ေတြသာ ဒီအဖိုးအိုနဲ႕ ေတြ႔ခြင္႕ရျပီး သူနဲ႕သာ စကားေျပာခြင္႕ရလိုက္ၾကရင္ သူတို႕ခံစားေနရတဲ႕ ေရာဂါ ေ၀ဒနာေတြကို ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘဲ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရင္ဆိုင္ဖို႕ အင္အားနဲ႕ အသိတရားေတြ ရရွိလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစု တစ္ခုလံုးကေတာ႕ သူနဲ႕သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင္႕ရလိုက္တာ အရမ္းကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္မိၾကပါတယ္..
သူ႕ဆီကေန ကၽြန္မတို႕ ရလိုက္တဲ႕ အသိတရားေလးက ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးတဲ႕ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းတရား ေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕လာပါေစ ေလာကၾကီးကို အျပစ္မတင္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရင္ဆိုင္တတ္တဲ႕ သင္ခန္းစာ ေကာင္းေလးပါ..ဒါဟာ လူတိုင္းလက္ခံက်င္႕သံုးႏိုင္ဖို
——————————————————————————————
လူတိုင္းဟာ အဖိုးအိုလို ျပည္႕၀တဲ႕စိတ္ႏွလံုးနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ခြင္႕ရၾကမယ္ဆို သိပ္ေကာင္းမွာပါဘဲရွင္.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ေမြးရာပါ အရည္အခ်င္း တစ္ခုအေနနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကေပမဲ႕ အခ်ိဳ႕ လူေတြက်ေတာ႕ သူတစ္ပါးဆီက ျပန္လည္ေ၀မွ်လို႕ ရရွိလာတဲ႕ အသိတရားမ်ားကို လက္ခံ ယူတတ္ၾကပါတယ္.. ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဖိုးအိုမွာ ရွိေနတဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ အသိတရား ေကာင္းေလးေတြကို လူတိုင္း လက္ခံက်င္႕သံုးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီးဟာ အခုထက္ေတာ႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလာလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္..
No comments:
Post a Comment