•••••••••••
လာတုန္းကလည္း
တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကိုယ္တည္း။
ျပန္သြားေတာ့လည္း
တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး။
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကိုယ္တည္း။
လာၿပီးေတာ့နား
မသြားေသးခင္
ခ်ိန္ေလးတြင္မွ
ဝန္းက်င္ယွက္ႏြယ္
ေႏွာင္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့။
ၿပံဳရယ္မဲ့ငို ခ်စ္မုန္းပိုၾက
မလိုေဒါသ လိုေလာဘႏွင့္
ဘဝရိပ္ၿမံဳ ကႀကိဳးစံုခဲ့
ကံကုန္မိုးခ်ဳပ္ လက္တြဲျဖဳတ္ကာ
သုတ္သုတ္ေဆာလ်င္
ခရီးႏွင္သည္
ဒို႔လ်င္ ဧည့္သည္ပါတကား။
ငါသည္ပင္မွ
ေခၚသူမရွိ ေရာက္လာမိစဥ္
နင္သူမရွိ ျပန္ဖို႔ ရွိ၏။
ငါေနသည့္အိမ္ ငါ၏ အိမ္ ဟု
ငါ့အိမ္မွာထား ငါ့မယားႏွင့္
ငါ့လင္သားႏွင့္ ငါ့သားသမီး
ငါ့ပစၥည္း ဟု ယူသည့္ စိတ္စြဲ
အမွတ္ လြဲခဲ့။
အမွန္မွာမူ
ငါလာေသာခါ လက္ဗလာတည္း
ျပန္ရပါလွ်င္ လက္ခ်ည္းပင္တည္း
ငါ့တြင္ ကိုယ္ပိုင္ မရွိပါတကား။
လာသူလာလည္း လာစမ္းပါေစ
မဆီးေလႏွင့္
သြားသူသြားလည္း သြားစမ္းပါေစ
မတားေလႏွင့္
တို႔တေတြမွာ သဘာ၀လွ်င္
အမိရင္ဝယ္
ထြက္ဝင္ခိုနား ခရီးသြားသည့္
ဧည့္သည္ေတြပါတကား.....
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး။
Credit To : ကိုမင္း
No comments:
Post a Comment