ဘုရင့္ေနာင္၊ အုိင္းစတုိင္း၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ပညာေရး

ဘုရင့္ေနာင္၊ အုိင္းစတုိင္း၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ပညာေရး
Written by ေဒါက္တာေမာင္သင္း

ပညာေရးကုိ ယေန႔လုပ္ေနၾကသလုိ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ထဲက စာကုိ သင္ေပးျခင္း၊ စာေမးပဲြေအာင္မွတ္ ေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ျခင္း၊ ၿပီးေတာ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တကၠသုိလ္တက္ဖုိ႔ႏွင့္ အဲဒီကဆင္းလွ်င္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရဖုိ႔ေလာက္သာ ရည္မွန္းခ်က္ထား လုပ္ေဆာင္ခဲ့လွ်င္ ခပ္ညံ့ညံ့ပညာေရး သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ထုိအဆင့္ျမင့္ ကမာၻ႔ရြာထဲဝင္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ျခံစည္း႐ုိးနားေတာင္ ကပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါ။ "ပညာေရး" ဆုိတာ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာကုိ အေျခခံၿပီး မ်ဳိးဆက္သစ္ တုိင္းကုိ "လူေကာင္း၊ လူေတာ္ ႏုိင္ငံႀကီးသားေမြးထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္း" ပါ။ "ေကာင္း" က ကာယ၊ ဉာဏ၊ စာရိတၱႏွင့္ မိတၱဗလ ျပည့္စုံေကာင္းမြန္သူ ျဖစ္ရမယ္၊ "ေတာ္" ကမိမိရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားသယ္ပုိးမႈဟာ "ပရ" အက်ဳိး မထိေစရပါ။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္လုပ္သမွ် သူတစ္ပါး (အသုိင္းအဝုိင္း) ျမင့္တက္ေစေလာက္ ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္စြမ္း ရွိသူပါ။ ပညာေရးဆုိတာ တစ္ဦးခ်င္းမွသည္ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုလုံးကုိ ဒီလုိ "ေတာ္" မ်ဳိး၊ "ေကာင္း" မ်ဳိး ျပည့္စုံေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းပါ။ ႏုိင္ငံႀကီးသားဆုိသူရဲ႕ အျမင့္ဆုံး အရည္အေသြးကေတာ့ "တာဝန္သိစိတ္၊ တာဝန္ယူစိတ္ ႏွင့္ တာဝန္ကုိ ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လုိ စိတ္" ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံျခင္းပါပဲ။

တာဝန္ကုိလည္း မိမိဘာသာသိၿပီး တာဝန္ကုိယူကာ အဲဒီတာဝန္ကုိ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ေတာ့ ပညာေရးက "ေခတ္သစ္သတၱိ" ႏွင့္ "ေခတ္သစ္ေၾကာက္စိတ္" ေတြကုိ အထုံျဖစ္ေအာင္ ပါသြားေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရပါလိမ့္မယ္။ သတိၱဆုိတာ တာဝန္သိစိတ္၊ တာဝန္ယူမႈ ႏွင့္ တာဝန္ေက်ပြန္မႈတုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္တဲြေနပါတယ္။ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီကေတာ့ "သတိၱဆုိတာ အသိဉာဏ္ ပညာ" လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ Courage is actually knowledge of what is formidable and what is not formidable. ဆုိတဲ့ ဆုိကေရးတီးရဲ႕အဆုိကုိ ထိထိမိမိ ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။ မုိက္႐ူးရဲဆုိတာ ပညာႏွင့္မယွဥ္ပါ။ ပညာႏွင့္ယွဥ္ပါမွ သတိၱပါ။ ဆရာႀကီးက သူ႔ရဲ႕ပေလးတုိနိဒါန္းမွာ ဆက္ဆုိပါေသး တယ္။ "လုပ္သင့္တာကုိသိၿပီး လုပ္ရဲမွ သတိၱ"၊ ၿပီးေတာ့ "မလုပ္သင့္တာကုိသိၿပီး မလုပ္ဘဲေရွာင္ရွား ရဲတာကုိလည္း သတိၱ" လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕အဆုိကုိ ထပ္ျဖည့္ၿပီး အနက္အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ခ်င္ပါတယ္။ မလုပ္တတ္ဘဲႏွင့္ အထက္လူႀကီးက တာဝန္ေပးလုိ႔ဆုိၿပီး လုပ္မယ့္ အစား၊ ရာထူးယူမည့္အစား ျငင္းဆုိရဲတဲ့ သတိၱပါ။ မိမိလုိ မတတ္တဲ့သူ၊ မသိနားမလည္တဲ့သူရဲ႕ ရာထူး မက္မႈေၾကာင့္ တုိင္းျပည္နစ္နာမယ္။ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ကုိ "ႏြံေတာထဲ တြန္းခ်မယ္" ဆုိရင္ ပုိၿပီး ျငင္းပယ္ရဲတဲ့ သတိၱရွိရမယ္ဆုိတာပါ။

ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ အထြန္းေတာက္ဆုံး လူသားျဖစ္တဲ့ အုိင္းစတုိင္းဟာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးပါ။ ဒုတိယကမာၻစစ္ အၿပီးမွာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ အစၥေရးႏုိင္ငံ ထူေထာင္တဲ့အခါမွာ သူ႔ကုိ သမၼတလုပ္ရန္ တုိက္တြန္းၾက၏။ အုိင္းစတုိင္းက သူသည္ သိပၸံပညာရွင္မွ်သာ ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံေရးကုိ နားမလည္ပါ။ မလုပ္ပါရေစနဲ႔တဲ့။ မတတ္ေသာ၊ နားမလည္ေသာ အလုပ္ျဖစ္သည့္ သမၼတဟူေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ အျမင့္ဆုံးရာထူးကုိပင္ ျငင္းရဲတဲ့ သတိၱပါ။

ျမန္မာ့သမုိင္းရဲ႕ ေတာင္ငူေခတ္မွာလည္း ေသာက္စားမူးယစ္ေနေသာ ဘုရင္ တပင္ေရႊထီးကုိသတ္၍ မင္းျပဳရန္ မွဴးမတ္မ်ားက အၾကံျပဳသည္ကုိ "အစ္ကုိတုိ႔ ဒီအေၾကာင္း ကၽြႏု္ပ္သာသိေစ၊ အျခားလူ မသိေစႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္မလုပ္ႏုိင္" ဟု "မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္တာကုိ ရာထူးမမက္ဘဲ ျငင္းပယ္ရဲတဲ့ သတိၱ" ႏွင့္ ျပည့္စုံသူမုိ႔ ဒုတိယျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ထူေထာင္တဲ့ "ဘုရင့္ေနာင္" ဟူေသာ မင္းတစ္ပါးအျဖစ္ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ထြန္းေတာက္ခဲ့တာပါ။ သာမန္လူေတြမက္ေမာတဲ့ သက္ဦးဆံပုိင္ ဘုရင္တာဝန္ကုိ အလြယ္တကူရႏုိင္ေသာ္လည္း "မလုပ္သင့္ေသာ သစၥာတရားမဲ့သည့္အလုပ္" မ်ဳိးကုိ ျငင္းရဲတဲ့ သတိၱ ပုိင္ရွင္ပါ။

သူမ်ားႏုိင္ငံေတြကုိလည္းၾကည့္ရင္ ဘယ္တာဝန္ႀကီးကေတာ့ျဖင့္ သူ႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္ဆုိၿပီး ႏုတ္ထြက္တယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ ျပည္သူကုိ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္တယ္၊ ဘယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေပးထားတဲ့ ကတိကုိ မေက်ပြန္လုိ႔ ႏုတ္ထြက္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းေတြစုံေနေအာင္ ဖတ္ရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္က ဂ်ပန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ႏုတ္ထြက္ခဲ့တာလည္း အဲဒီသေဘာပါပဲ။ သူတက္လာစက "အုိကီနာဝါ ကၽြန္းမွာ အေမရိကန္ေတြ စခန္းခ်ထားတဲ့ကိစၥ" ေဆာင္ရြက္မယ္လုိ႔ ဂ်ပန္ျပည္သူေတြကုိ ကတိေပးခဲ့ပါ တယ္။ ၉ လၾကာသည့္အထိ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့လုိ႔ ႏုတ္ထြက္ခဲ့တာပါ။ ကုိယ္ေပးခဲ့တဲ့ ကတိကုိ သတိၱ ရွိရွိ တာဝန္ယူတဲ့အေနျဖင့္ ႏုတ္ထြက္ျပလုိက္တာပါ။

ျမန္မာ့စာေပေလာကမွ ေလးစားရတဲ့ စာေရးဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္၏ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စကား တစ္ခြန္း မွတ္သားဖူးပါသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ဆရာမႀကီးဟာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ စာေတြကုိ သယ္ပုိ႔ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကုိ သိတဲ့လူက "ဆရာမႀကီး အဲဒီတုန္းက ဂ်ပန္ေတြ ႏွိပ္စက္မွာ၊ သတ္လုိ႔ေသမွာ မေၾကာက္ဘူးလား" လုိ႔ေမးပါတယ္။ ဆရာမႀကီးရဲ႕ မွတ္သားစရာ အေျဖက "ေသမွာကုိ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေသမွာထက္ ေခတ္တစ္ေခတ္မွာ ကုိယ့္ရဲ႕ပခုံးေပၚ ေရာက္လာတဲ့ သမုိင္းေပးတာဝန္ကုိ မေက်မွာ ပုိေၾကာက္လုိ႔ပါ" တဲ့။ ဆရာမႀကီးရဲ႕စကားဟာ တာဝန္ သိစိတ္၊ တာဝန္ယူစိတ္၊ တာဝန္ေက်လုိစိတ္ေတြက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ သတၱိပါပဲ။

ယခုတေလာ သတင္းစာထဲမွာ အၿမဲျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ သတင္းကေတာ့ ပါကစၥတန္က ေက်ာင္းသူေလး "မာလာယူဆြတ္ဇုိင္း" ရဲ႕ သတင္းပါပဲ။ တာလီဘန္ေတြ ႏွိပ္စက္မႈ (အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပညာမသင္ၾကားႏုိင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မႈ) အေၾကာင္းကုိ အူရဒူဘာသာနဲ႔ ဘီဘီစီက အသံလႊင့္ဌာန အတြက္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ႕ ပခုံးေပၚက်လာတဲ့ သမုိင္း ေပးတာဝန္ကုိ မေက်ပြန္မွာကုိစုိးတဲ့ ေခတ္သစ္ ေၾကာက္စိတ္မ်ဳိး သူ႔မွာ မရွိခဲ့လို႔ပါ။ သူ႔ဖခင္ဟာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးပါ။ သူ႔သမီးထက္ စာပုိေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးကုိ ေရးေပးဖုိ႔ အၾကံျပဳပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေက်ာင္းသူက သတ္မယ္လုိ႔ တာလီဘန္ေတြ ၿခိမ္းေျခာက္တာကုိ ေၾကာက္ခဲ့လုိ႔ မေရးျဖစ္ ပါ။ သူ႔သမီး မာလာကေတာ့ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ပုိင္ဆုိင္သူ ေက်ာင္းသူေပမုိ႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ေသနတ္ျဖင့္ အပစ္ခံရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သူေရာ၊ သူ႔စိတ္ဓာတ္ေရာ မေသခဲ့ပါ။ တစ္ကမာၻလုံးက ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဖခင္ေက်ာင္းဆရာႀကီးဆီက ရခဲ့တဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးအေမြပါ။

အားလုံးကုိ ခ်ဳပ္လုိက္လွ်င္ "ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ယေန႔ ပညာေရးဟာ သမုိင္းက ေပးအပ္လာတဲ့ တာဝန္ ကုိယ့္ပခုံးေပၚေရာက္လာရင္ သတိၱရွိရွိ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြႏွင့္ မထမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြႏွင့္ မထမ္းေဆာင္ႏုိင္မွာကုိ ေသမွာထက္ေၾကာက္တဲ့ သတိၱရွိသူေတြ ေမြးေပးဖုို႔" အထူးလုိပါၿပီ။ ယေန႔ ေခတ္မွာ ျပည္သူေကာင္းက်ဴိးသယ္ပုိးရန္ တာဝန္ယူၾကသူ အားလုံးရွိရမည့္ သတိၱကေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိ ေခတ္ေဟာင္း၊ စနစ္ေဟာင္း အေရခြံခြာခ်ႏုိင္တဲ့ သတိၱပါ။ ႏုိင္ငံတုိးတက္ေရးကုိ ဟန္႔တားေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေဟာင္းကုိ ေျပာင္းလဲႏုိင္စြမ္း ရွိမွသာ ေခတ္ေျပာင္း၊ စနစ္ေျပာင္းရဲ႕ ပခုံးေပၚက်ေရာက္လာ တဲ့ တာဝန္ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ဘဝေရာက္မွာ။ တာဝန္မေက်မွာေၾကာက္တဲ့ သတိၱ မရွိရင္ေတာ့ သတိၱရွိတဲ့သူကုိ ေနရာဖယ္ေပးဖုိ႔လည္း အထူးလုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဖယ္ေပးႏုိင္စြမ္းသတိၱ ရွိတာကုိက ေအာင္ႏုိင္ျခင္းပါ။ ႐ႈံးနိမ့္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့ပညာေရး ညံ့ခဲ့သလား။ ေကာင္းခဲ့ သလားဆုိတာ အဲဒါက အေျဖပါပဲ။ မထမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ မထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပည္သူ႔ေရွ႕မွာ ေျပာရဲတဲ့၊ ႏုတ္ထြက္ရဲတဲ့ သတိၱရွိသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးနဲ႔ ေပၚထြန္းလာမွသာ ေကာင္းမြန္တဲ့ပညာေရးက ေလ့က်င့္ေပးလုိက္တဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးသား၊ အမြန္ျမတ္ေတြပါ။ အဲဒီစိတ္ထားမ်ဳိး မရွိဘဲ ကုိယ့္အတၱ အက်ဳိးေၾကာင့္ မေျပာရဲ၊ မဆုိရဲတာလည္း တာဝန္ကုိ ေရွာင္လႊဲတာပါ။ တာဝန္မေက်ပြန္တာပါ။ သမုိင္းတရားခံဘဝ ေရာက္တာပါပဲ။ ဒါဟာ ခပ္ညံ့ညံ့ပညာေရးက ေလ့က်င့္ေပးလုိက္တဲ့ သားေကာင္ ေတြပါ။ အဲဒီလုိ ႏုိင္ငံသားေတြ မမ်ားေရးဟာ ပညာေရးရဲ႕ အဓိကတာဝန္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပညာေရးက ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ ပခုံးေပၚက်လာတဲ့ သမုိင္းေပးတာဝန္ကုိ မေက်ပြန္မွာစုိးတဲ့ ေခတ္သစ္ေၾကာက္စိတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ သတိၱမ်ဳိးရယ္၊ မလုပ္တတ္တာကုိျငင္းရဲတဲ့ အုိင္းစတုိင္းလုိ သတိၱမ်ဳိးေမြးေပးႏုိင္မွ အဆင့္အတန္းရွိၿပီး ေအာင္ျမင္တဲ့ ပညာေရးပါ။ ယေန႔ေခတ္ကုိ က "သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆုိးပါ" ဆုိတဲ့ "သူမ်ားရဲ႕ ပုံရိပ္မွီသတၱိ" မ်ဳိး ေမြးေပးရမည့္ ေခတ္မဟုတ္ ပါ။ "သင္ေကာင္းရန္ ကၽြႏ္ုပ္က အရင္ဆုံး ေကာင္းျပပါ့မယ္" ဆုိတဲ့ ကုိယ္ကစၿပီး အရင္ တာဝန္ယူ၊ တာဝန္ေက်ေစရမည္ဆုိတဲ့ သတၱိမ်ဳိး ေမြးေပးရမယ့္ ေခတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသား အားလုံးထဲမွာမွ ပညာေရးမွာ တာဝန္ရွိသူေတြႏွင့္ ပညာေရးဝန္ထမ္းေတြက အရင္ေကာင္းျပရမည့္ အခ်ိန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ သတိၱမ်ဳိးေမြးကုိေမြးရပါမယ္။ မေမြးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ေတာ့ ပညာေရးရဲ႕ သမုိင္းတရားခံဘဝ မေရာက္ဖုိ႔ေတာ့ အုိင္းစတုိင္း (မလုပ္တတ္တာ ျငင္းရဲတဲ့) ႏွင့္ ဘုရင့္ေနာင္ (မလုပ္သင့္တာ၊ မလုပ္အပ္တာသိၿပီး မလုပ္ရဲတဲ့) တုိ႔လုိ သတိၱမ်ဳိးရွိဖုိ႔ လုိပါၿပီ။ ဒါမွသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေလ့က်င့္ေပးလုိက္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ "ေတာ္"၊ "ေကာင္း" ၿပီး ပရအက်ဳိးသယ္ပုိး လုိတဲ့ "ေခတ္သစ္သတိၱႏွင့္ ေခတ္သစ္ေၾကာက္စိတ္" ျပည့္ဝတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးသားေတြ ျဖစ္ၾကမွာ။ အဲဒီလုိ ႏုိင္ငံႀကီးသားေတြ ျပည့္လွ်မ္းမွ "ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ"၊ "လြတ္လပ္မႈ"၊ "တရားမွ်တမႈ"၊ "တန္းတူအခြင့္ အေရးရွိမႈ" ေတြ ခေညာင္းတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း ျဖစ္မွာ။



ေဒါက္တာေမာင္သင္း

The Politics Journal

No.2, 31. Jan.2013



NLABR
Web-site: www.nlabr.com
Facebook: Sa Maung
Facebook: Miraculous Master For English Language