ေဒါက္တာေမာင္သင္းနဲ႕ဘာသာေရး
တတိယႏွစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း သားဘဝ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ ရက္ ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕က ပဲခူးနဲ႔(၇)မိုင္ေဝး ပါတယ္။ပဲခူးၿမဳိ႕ ၾကခတ္ဝိုင္းစာသင္တိုက္က ဦးပဥၨင္းေတြ ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလွဴခံဖို႔ၾကြေတာ႔ အေမက ေလာင္းပါတယ္။ အေမ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္ က ရဟန္းပ်ဳိ ေတြကိိုၾကည္႔ၿပီး ဒီေလာက္ခြန္အားနဲ ႔ဲျပည္႔စုံတဲ႔ အရြယ္ ေယာက်္ားသားေတြ အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားလွဴ တဲ႔ တန္း တဲ႔ ပစၥည္းေတြ စားေနရတာလဲ၊ စက္ရုံ၊ အလုပ္ရုံေတြမွာ ဝင္လုပ္ လို ႔ျဖစ္သား နဲ႔ ဆိုၿပီးေရရြတ္မိပါတယ္။ အေမကလွည္႔ၾကည္႔ မ်က္ေစာင္းထိုးပါတယ္။ ဆြမ္းေလာင္းလို႔လဲၿပီးေရာ ငသင္း လို႔ေခၚ ပါတယ္။
အေမစိတ္ဆိုးရင္ ေမာင္ျဖဳတ္ၿပီး ငတတ္ၿပီး ေခၚတတ္ပါတယ္။ နင္ကအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ လယ္လုပ္၊ စက္ရုံမွာ လုပ္၊ ေစ်းေရာင္းမွ အလုပ္လို႔ထင္တာလား၊ ေက်ာင္းဆရာေတြလိုပဲ ဆရာေတာ္ေတြလည္း လူေတြကို လိမၼာ ေအာင္ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ေလာဘနည္းေအာင္ ေဟာေပး၊ သင္ေပးတဲ႔ အလုပ္လုပ္ ေနတာေလ ဆရာ တစ္မ်ဳိး တဲ႔ ၿပီးေတာ႔နင္တ္ို႔ေျပာေန တဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ တို႔ဆုိတဲ႔ အဖြဲ႕ေတြေပၚတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီ လဲတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္ပါ။ အမ်ားဆုံး (၁၀၀)ေပါ႔ အေမလို႔ေျပာေတာ႔ သံဃာ႕ အဖြဲ႔က ႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀)ေက်ာ္ၿပီ ဟို ဦးႏုေခတ္ က ဖဆပလ အခုမရွိေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား။ အဲဒီလို မခိုင္မာတဲ႔ အဖြဲ႔ေတြေပါ မ်ားတဲ႔ အထဲက၊ ဒီေလာက္ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ တည္ၿမဲတာ ေကာင္းလို႔ေပါ႔။ ဘာေကာင္း တာလဲ ငါ မေျပာတတ္ဘူး။ နင္႔ဟာနင္ ရွာၾကည္႔။ အေမရဲ ႕႕ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ တည္ၿမဲတဲ႔ အဖြဲ႔ ဟာ ေကာင္းလို႔ေပါ႔ ဆိုတဲ႔စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တဲ႔စအုပ္ေတြ ဟာ မာ့က္စ္၊ လီနင္၊ ေမာ္စီတုံး တို႔ဘက္ ကို ေရွ႕ဆက္ မသြားေတာ႔ပါ။ ဗုဒၶ ဓမၼဆီိ သို႔ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းခဲ႔ပါတယ္။
ေဒါက္တာေမာင္သင္းနဲ႕ပညာေရး
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖျပီးလုိ႔ ျပန္လာေတာ့ အေမ့ကို အနားေပးျပီး အေမ့ကုန္စုံဆိုင္ အ လုပ္ ပဲ ဆက္လုပ္မယ္ ကၽြန္ေတာ္္ ဆံုးျဖတ္ျျပီး အေမ့ကို ေျပာေတာ့ ဘြဲ႕ရ (၁၆) တန္းေအာင္ (သူငယ္ တန္းေလး၊ သူငယ္တန္းၾကီး (၂)တန္း၊ ကထမတန္း မွ ၁၀ တန္းထိ (၁၀) တန္း၊ ဘြဲ႕ (၄) တန္းပါဆုိိ ေတာ့ ၁၆ တန္းပါ) တဲ့ သူက တစ္တန္းမွ မေအာင္တဲ့ ''၀'' တတ္ သူေတြလုပ္တတ္ တဲ့ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ မင္း ဘာလုိ႕ ပညာသင္ ခဲ့တာလဲသား၊ (၁၆) ႏွစ္လုံးလုံး မရႈံးဘူးလား တဲ့၊ အေမရဲ႕ ေစ်းကြက္ အတြက္အရ ေပၚထြက္လာတဲ့ ဘ၀ေအာင္ျမင္ေရး ဒႆနပါ၊ အေဖ၊ အေမထက္ (၁၆) တန္းသာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အျမင့္ကုိ မလွမ္းဘဲ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ဘ၀ မွာ ေပ်ာ္ပိုက္ေနလို႕ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ Qualify ၀င္တာနဲ႔ မဟာဘြဲ႕ သင္တန္းကို ထုံးစံအတိုင္း ကုိယ္ ေက်ာင္းစရိတ္ ကိုယ္ရွာ၊ စုျပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ခဲ့တာ ယေန႕ ဘ၀ေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ယေန႕ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရတာဟာ တစ္တန္းမွမေအာင္ဘဲ ေသစာ၊ ရွင္စာေလာက္ သာ ဖတ္တတ္တဲ့ ''၀ '' တတ္ အေမ က ေပးခဲ့တဲ့ သုံးမကုန္တဲ့ အေမြေၾကာင့္ပါ။
ေဒါက္တာေမာင္သင္း
.
ေကာင္းသန္႕ ၏ ငယ္ငယ္တုန္းက စာစု မ်ားမွ
တတိယႏွစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း သားဘဝ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ ရက္ ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕က ပဲခူးနဲ႔(၇)မိုင္ေဝး ပါတယ္။ပဲခူးၿမဳိ႕ ၾကခတ္ဝိုင္းစာသင္တိုက္က ဦးပဥၨင္းေတြ ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလွဴခံဖို႔ၾကြေတာ႔ အေမက ေလာင္းပါတယ္။ အေမ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္ က ရဟန္းပ်ဳိ ေတြကိိုၾကည္႔ၿပီး ဒီေလာက္ခြန္အားနဲ ႔ဲျပည္႔စုံတဲ႔ အရြယ္ ေယာက်္ားသားေတြ အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားလွဴ တဲ႔ တန္း တဲ႔ ပစၥည္းေတြ စားေနရတာလဲ၊ စက္ရုံ၊ အလုပ္ရုံေတြမွာ ဝင္လုပ္ လို ႔ျဖစ္သား နဲ႔ ဆိုၿပီးေရရြတ္မိပါတယ္။ အေမကလွည္႔ၾကည္႔ မ်က္ေစာင္းထိုးပါတယ္။ ဆြမ္းေလာင္းလို႔လဲၿပီးေရာ ငသင္း လို႔ေခၚ ပါတယ္။
အေမစိတ္ဆိုးရင္ ေမာင္ျဖဳတ္ၿပီး ငတတ္ၿပီး ေခၚတတ္ပါတယ္။ နင္ကအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ လယ္လုပ္၊ စက္ရုံမွာ လုပ္၊ ေစ်းေရာင္းမွ အလုပ္လို႔ထင္တာလား၊ ေက်ာင္းဆရာေတြလိုပဲ ဆရာေတာ္ေတြလည္း လူေတြကို လိမၼာ ေအာင္ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ေလာဘနည္းေအာင္ ေဟာေပး၊ သင္ေပးတဲ႔ အလုပ္လုပ္ ေနတာေလ ဆရာ တစ္မ်ဳိး တဲ႔ ၿပီးေတာ႔နင္တ္ို႔ေျပာေန တဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ တို႔ဆုိတဲ႔ အဖြဲ႕ေတြေပၚတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီ လဲတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္ပါ။ အမ်ားဆုံး (၁၀၀)ေပါ႔ အေမလို႔ေျပာေတာ႔ သံဃာ႕ အဖြဲ႔က ႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀)ေက်ာ္ၿပီ ဟို ဦးႏုေခတ္ က ဖဆပလ အခုမရွိေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား။ အဲဒီလို မခိုင္မာတဲ႔ အဖြဲ႔ေတြေပါ မ်ားတဲ႔ အထဲက၊ ဒီေလာက္ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ တည္ၿမဲတာ ေကာင္းလို႔ေပါ႔။ ဘာေကာင္း တာလဲ ငါ မေျပာတတ္ဘူး။ နင္႔ဟာနင္ ရွာၾကည္႔။ အေမရဲ ႕႕ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ တည္ၿမဲတဲ႔ အဖြဲ႔ ဟာ ေကာင္းလို႔ေပါ႔ ဆိုတဲ႔စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တဲ႔စအုပ္ေတြ ဟာ မာ့က္စ္၊ လီနင္၊ ေမာ္စီတုံး တို႔ဘက္ ကို ေရွ႕ဆက္ မသြားေတာ႔ပါ။ ဗုဒၶ ဓမၼဆီိ သို႔ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းခဲ႔ပါတယ္။
ေဒါက္တာေမာင္သင္းနဲ႕ပညာေရး
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖျပီးလုိ႔ ျပန္လာေတာ့ အေမ့ကို အနားေပးျပီး အေမ့ကုန္စုံဆိုင္ အ လုပ္ ပဲ ဆက္လုပ္မယ္ ကၽြန္ေတာ္္ ဆံုးျဖတ္ျျပီး အေမ့ကို ေျပာေတာ့ ဘြဲ႕ရ (၁၆) တန္းေအာင္ (သူငယ္ တန္းေလး၊ သူငယ္တန္းၾကီး (၂)တန္း၊ ကထမတန္း မွ ၁၀ တန္းထိ (၁၀) တန္း၊ ဘြဲ႕ (၄) တန္းပါဆုိိ ေတာ့ ၁၆ တန္းပါ) တဲ့ သူက တစ္တန္းမွ မေအာင္တဲ့ ''၀'' တတ္ သူေတြလုပ္တတ္ တဲ့ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ မင္း ဘာလုိ႕ ပညာသင္ ခဲ့တာလဲသား၊ (၁၆) ႏွစ္လုံးလုံး မရႈံးဘူးလား တဲ့၊ အေမရဲ႕ ေစ်းကြက္ အတြက္အရ ေပၚထြက္လာတဲ့ ဘ၀ေအာင္ျမင္ေရး ဒႆနပါ၊ အေဖ၊ အေမထက္ (၁၆) တန္းသာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အျမင့္ကုိ မလွမ္းဘဲ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ဘ၀ မွာ ေပ်ာ္ပိုက္ေနလို႕ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ Qualify ၀င္တာနဲ႔ မဟာဘြဲ႕ သင္တန္းကို ထုံးစံအတိုင္း ကုိယ္ ေက်ာင္းစရိတ္ ကိုယ္ရွာ၊ စုျပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ခဲ့တာ ယေန႕ ဘ၀ေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ယေန႕ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရတာဟာ တစ္တန္းမွမေအာင္ဘဲ ေသစာ၊ ရွင္စာေလာက္ သာ ဖတ္တတ္တဲ့ ''၀ '' တတ္ အေမ က ေပးခဲ့တဲ့ သုံးမကုန္တဲ့ အေမြေၾကာင့္ပါ။
ေဒါက္တာေမာင္သင္း
.
ေကာင္းသန္႕ ၏ ငယ္ငယ္တုန္းက စာစု မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment